پس وقتی نقش ونتیلاتور را می فهمید چه نقشی دارددستگاه اکسیژن?
ونتیلاتورها را می توان ابتدا به دو دسته ونتیلاتورهای غیر تهاجمی و ونتیلاتورهای تهاجمی تقسیم کرد که بر اساس روش های مختلف اتصال تهویه تقسیم بندی می شوند و آنچه ما در درمان خانگی از آن استفاده می کنیم ونتیلاتورهای غیر تهاجمی است که از طریق یک ماسک بدون هوا تهویه می شوند.
در درمان خانگی، ونتیلاتورهای غیر تهاجمی عمدتاً برای دو نوع بیمار استفاده می‌شوند، یکی بیماران آپنه خواب، که می‌تواند با ایجاد فشار مثبت مداوم برای بهبود انسداد، به بیماران کمک کند راه‌های هوایی جمع‌شده را باز کنند و در نتیجه اشباع اکسیژن را افزایش داده و علائم را بهبود بخشند. کمبود اکسیژن در شب؛نوع دیگر بیماران به طور کلی نارسایی ریه مانند بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه هستند که می تواند به بیماران کمک کند تا فرآیند تنفس بازدمی و دمی را با تنظیم فشار بازدمی و دمی برای تسکین تنفس بدن تکمیل کنند.نوع دیگر بیماران معمولاً بیماران مبتلا به نارسایی ریه مانند بیماری انسدادی مزمن ریه هستند.
همانطور که در بالا اشاره کردیم، این دو نقش های خاص خود را دارند و نقش هایی که بازی می کنند بسیار متفاوت است.ونتیلاتور هوا را به بدن می دمد که به تنفس بیمار کمک می کند و جایگزین آن می شود و اگرچه کمک خوبی برای تنفس است اما سطح اکسیژن و ذخایر اکسیژن خون را به موقع بالا نمی برد.
متمرکز کننده اکسیژنمی تواند این نقص را جبران کند.تغلیظ کننده اکسیژن مانند یک غربال دقیق است که اکسیژن هوا را الک می کند، آن را تصفیه می کند و سپس در اختیار بیمار قرار می دهد، نقش بهبود کمبود اکسیژن، حفظ اشباع اکسیژن خون بدن در حالت سالم و سپس بهبود را ایفا می کند. توانایی متابولیک و ایمنی بدن
بنابراین هیچ جایگزینی برای استفاده از این دو وجود ندارد.در فرآیند واقعی درمان، تصمیم گیری در مورد استفاده ترکیبی از آنها با توجه به شرایط فیزیکی بیمار ضروری است.برای بیماران مبتلا به بیماری های جدی تری مانند بیماری انسدادی مزمن ریه و نارسایی قلبی، در صورت نیاز به هر دو دستگاه، بهتر است برای دستیابی به بهترین نتایج درمانی از آنها به صورت علمی با یکدیگر استفاده شود.